دخت افغانم و برجاست که دایم به فغانم

به یاد نادیا انجمن

نادیا انجمن از پانزده سالگی شعر می سرود. درست زمانی که طالبان، هرات را اشغال کردند. همان هائی که درس خواندن زنان و دختران را حرام می دانستند. او در شرایطی دشوار علم آموخت و در جلسات مخفی ادبی شرکت کرد.
سال 2001  طالبان سقوط کرد و نادیا نیز همچون دیگر دختران و زنان افغان توانست به دانشگاه هرات راه یابد و به ادامه تحصیل بپردازد. او با یکی از کارمنداندانشگاه ادبیات هرات ازدواج کرد. مرد جوانی که کم از طالبان نبود و زنش را از شرکتدر انجمن ادبی هرات بازمی داشت. به همین سبب او کمتر در انجمن دیده می شد.
پنجم نوامبر 2005 ( 1384 هجری شمسی ) خبر در گذشت زنی جوان، همه جا پیچید. نادیا انجمن زنی جوان، شاعری غمگین از افغانستان. گفتند که زیر مشت و لگد شوهرش کشته شد. گفتند مادرشوهرش نیز همکار پسرش بود. اما کسی از محاکمه و سرنوشت این دو قاتل حرفی نزد. گویا بخشیده شدند و با دستان خون آلود به زندگی ادامه می  دهند.
از نادیا پسری و دو مجموعه شعری به یادگار ماند.
او تنها زن ستم دیده نیست. زیادند زنانی که تحت فشار و رنج، مرگ را ترجیح می دهند. ساکت و بی صدا می میرند و از خاطره ها زدوده می شوند.
*