بئزه نیرم خانیم دؤیور ، بئزه نمیرم آقا دؤیور

بئزه نیرم خانیم دؤیور ، بئزه نمیرم آقا دؤیور
در سایت قایاقیزی*

شب یلداست

شب یلداست و درازترین شب. هوای کودکی به سرم زده. دلم می خواهد از شاخه های کوتاه و بلند درخت انار خانه پدری اناری بچینم به رنگ صفای پدر و به طعم دستان پرمهر مادر  دوست دارم هندوانه ای قاچ کنم به شیرینی شیرین زبانیهای برادر. دلم می خواهد امشب هفت هشت ساله شوم. مادر پتوی سربازی را پهن کند و اهل خانه دور پتو بنشینیم و مادرم یک پاکت تخمه آفتابگردان بیاورد و به هر کدام از ما یک مشت کوچک تخمه بدهد و داداش یوسف و دائی وسطی و داداش بزرگه و آبجی بزرگه و ... و ... با هم مسابقه بدهند. 
ادامه مطلب در سایت قایاقیزی

پرندۀ کوچولو

زیر شیروانی ، بین سقف و شیروانی خانه مان پرنده ها لانه دارند. این پرنده ها کوچکتر از گنجشک هستند. اسم شان را نمی دانم ، اما از جثۀ ریز شان خوشم می آید. با آواز دلنوازشان می گویند که زندگی با نیک و بدش زیباست. صدایشان عطر زندگی می دهد. گویا از کلاغها می ترسند. صبح که داشتم از خانه بیرون می آمدم ، خانم همسایه را دیدم با تاسف فراوان گفت :« این پرنده کوچولو از لانه اش پایین افتاده و نمی تواند پرواز کند. فکر کنم پرش شکسته است. ببین مادرش از این درخت به آن درخت می پرد و نگران بچه اش استط
ادامۀ مطلب در سایت قایاقیزیشعرلر ترجمه لر

ریزعلی خواجوی - دهقان فداکار

ریزعلی خواجوی
سالهاست با داستان فداکاری اش زندگی می کنیم.
کلاس سوم ، با او مشق و دیکته نوشتیم . برایش انشا نوشتیم. جمله نویسی مان را فداکاری هایش پر کرد. وقتی از دانش آموزان خواستم با کلمه های زیر جمله بسازند ، چنین نوشتند:
لباس – دهقان فداکار لباسهایش را آتش زد.
راه آهن – ریزعلی خواجوی هر شب از کنار راه آهن می گذشت.
روستا – ذیرعلی خواجوی روستائی بود.
سرد – دهقان فداکار در هوای سرد لباسهایش را درآورد.
آتش – رانندۀ قطار با دیدن آتش توقف کرد.
ادامه مطلب در سایت قایاقیزی

روش تکثیر آناناس

روش تکثیر آناناس به روایت تصویر
سایت قایاقیزی

 

اندیمشک

چهارم آذر سال 1365 روزی بود که ارتش عراق، شهر اندیمشک را هدف بمباران هوائی خود قرار داد. بر اثر این طولانی ترین حمله هوائی، از جوی های آب خون مردم بی گناه و بی دفاع جاری و تن متلاشی شده شان ، از گوشه و کنار شهر جمع آوری و به خاک سپردند.

من قیامت و روز جزا را باور دارم. یقین دارم که صدام در پیشگاه خدا برای این قصابی و قصابی های دیگرش ، روسیاه است.
یاد و خاطره شهیدان عزیز ، روح کشته شدگان در زلزله کرمانشاه شاد.

به یاد دوست جانم

بچه که بودیم دو دوست بسیار صمیمی و مهربان و همدرد و همراز هم بودیم. با هم مشق می نوشتیم . با هم بازی می کردیم و با هم سربه سر کوچکترها می گذاشتیم. در عالم کودکی مان زندگی شاد و بی غمی داشتیم. یکی از نگرانی های جدی ما ، اوضاع  کارنامه هایمان بود. معدل یا نمراتی که قابل قبول مادرانمان نبود کتک جانانه ای برایمان به ارمغان می آورد. برای تسکین خودمان به مصداق چوب معلم گله هر کی نخوره خله ، ما هم می گفتیم چوب مامان جون گله هرکی نخوره خله. یادش به خیر خشم مادرمان ، حیاط خانه و فرارمان به گوشه ای از حیاط و چشم به انتظار پدر ماندن ، این ناجی  ، این قهرمان روزهای کودکی مان ...
ادامه مطلب در سایت قایاقیزی