تبریز

عکس بالا:  تبریز - دربند جامبران - مسجد مولانا
عکس پایین: تبریز -  ورجی باشی - ورجی مچیدی

نماز شام غریبان چو گریه آغازم
به مویه های غریبانه قصه پردازم
به یاد یار و دیار آنچنان بگریم زار
که از جهان ره و رسم سفر براندازم
من از دیار حبیبم نه از بلاد غریب
مهیمنا به رفیقان خود رسان بازم
خدای را مددی ای رفیق ره تا من
به کوی میکده دیگر علم برافرازم
خرد ز پیری من کی حساب برگیرد؟
که باز با صنمی طفل عشق می بازم
بجز صبا و شمالم نمی شناسد کس
عزیز من، که بجز باد نیست دمسازم
هوای منزل یار، آب زندگانی ماست
صبا بیار نسیمی ز خاک شیرازم
سرشکم آمد و عیبم بگفت روی به روی
شکایت از چه کنم، خانگی است غمّازم
زچنگ زهره شنیدم که صبح دم میگفت
غلام حافظ خوش لهجۀ خوش آوازم
حافظ شیرازی