شاه عباسین ایتن اوشاغی

شاه عباسین ایتن اوشاغی = بچه گم شده شاه عباس

دئیر بیر گونلرین بیرینده شاه عباسین خیردا اوشاغی ائوده ن ائشییه چیخیب ایته ر . شاه عباس تئزجه نه

جارچیلارا بویورار کی شهرده جار سالالار هر کیم آخشام اذانیندان قاباق اوشاغی تاپیب شاه عباسا تحویل وئرسه ، فیلان قدر موشدولوق وئریله جه ک . قضوو قدر دن بیر تاماهکار آدام اوشاغی تاپار و اؤز اؤزونه دییه ر : آخشام اذانیندان قاباق اوشاغی تاپانا بو قدر موشدولوق وئریر گؤر من یوباتسام و اوشاغی ساباح آپاریب تحویل وئرسه م نقدیر وئره ر . بو خیالینان اوشاغی ائوینده ساخلیر و ساباحیسی گون آپاریر شاه عباسا تحویل وئره ر . شاه عباس دییه : یاخجی دا بوراخ اوشاغی گئتسین باخجادا اویناماغینین دالیسی جا . آدام دییه ر قبله عالم ساغ اولسون به منیم موشدولوغوم ؟ شاه عباس دییه : من موشدولوق وئریردیم کی اوشاغ گئجه ائوده ن ائشیکده قالماسین . دای گئجه نی ائشیکده یاتان اوشاغین تاپیلماغی موشدولوق وئرمه لی دئییل کی .
*

می گویند روزی از روزها فرزند کوچک شاه عباس از خانه بیرون می رود و گم می شود . شاه عباس به جارچی هایش دستور می دهد جار بزنند که هر کس بچه را قبل از اذان شب پیدا کرده و به شاه عباس تحویل دهد فلان قدر مژدگانی دریافت می کند . از قضا مردی طکاع بچه را پیدا می کند و با خود می گوید : برای پیدا شدن بچه تا اذان معرب این قدر مژدگانی گذاشته اند . ببین اگر صبح بچه را تحویل بدهد چقدر مژدگانی می دهند . با این خیال بچه را تا صبح در خانه اش نگاه می دارد و صبح به قصر شاه عباس می برد . شاه عباس بی اعتنا و خونسرد می گوید : بچه را رهایش کن تا دنبال بازی اش برود . آدم طماع می پرسد : قبله عالم به سلامت پس مژدگانی من چه می شود ؟ شاه عباسس می گوید : من تلاش می کردم که بچه شب بیرون از خانه نماند . بچه ای که شب بیرون از خانه خودش بخوابد پیدا شدنش مژدگانی نمی خواهد