کامیون نوشت

تیغ بران گر به دستت داد چرخ روزگار 
هر چه می خواهی ببر اما نبر نان کسی
*
داداش مرگ من یواش
*

لوکزامبورگ

نوه ها

گاهی وقتها خوشحالی و نمی توانی عمق این خوشحالی را وصف کنی. دنیا را با همه تلخی ها و شیرینی هایش ، همچون عسل شیرین و دل نکندنی می بینی. ماه و خورشید و ستارگان خدا بر شادی ات غبطه می خورند.

جوان که هستی در آینه خود را برانداز می کنی. می بینی که چه چهره صاف و بشاش و خوش رنگی داری. به این می اندیشی که خدا نکند به این زودی ها پوست گوشه چشمانت چروک شود. روی لب و گونه ات خط هایی دیده شود که آثار پیری است. اما زمان که می گذرد پخته تر می شوی چروک های چهره ات برایت طبیعی و گاهی وقتها بجا و زیباست. نوه ها یکی پس از دیگری می آیند و مادربزرگ و پدربزرگ می شوی  و آن وقت زندگی رنگ و بوی دیگری می گیرد. مزه اش با خنده و شلوغی و شیرین کاری نوه ها ، شیرین تر و دلپذیرتر می شود.

از قدیم گفته اند : « بالام بادام دی ، بالاسی بادام ایچی  - فرزندم مثل بادام است و 
فرزندش هسته ی بادام.»
*
بالام بالام بال دادیر
بالام آدام آلدادیر
شیرینی بالدان شیرین
آجیسی دا بئله بال دادیر
* 

بال: عسل

اول سال را با عسل شروع می کنم تا کامتان شیرین تر عسل باد.

بالی بارماغی اوزون اولان یئمز ، قیسمتی اولان یئیر/ عسل را کسی که انگشتش دراز است نمی خورد ، قسمت هر کسی باشد می خورد.
*
بال دئمک نن آغیز شیرین اولماز / با گفتن عسل دهان شیرین نمی شود.
*
بال توتان بارماق یالار - کسی که در کار عسل است انگشتش را می لیسد.
*

 این سه تا ضرب المثل هم هدیه ی سما نازنین

بالالی، بال یئمز

آدم بچه دار عسل نمی خورد
*
بال شیرین،بالا بالدان دا شیرین

عسل شیرین است ، فرزند از عسل هم شیرین تر
*
زحمت سیز بال دادانمازسان

بدون زحمت نمیتوانی عسل بخوری

نابرده رنج گنج میسر نمیشود

*