یک شعر دانش آموزی به بهانه بازگشائی مدارس

قبل از هر چیز سال نوی تحصیلی را به دانش آموزان و معلمین عزیز تبریک گفته و برای همه موفقیت آرزو می کنم.دوران تحصیلی با خاطرات خوش و ناخوش آن ، به عنوان خاطره ای شیرین در گوشه ای از دل ما جا می گیرد و تا آخر با ماست. از نمرات بیست و تشویق و سر صف و شلوغی ها و سربه سر بزرگترها گذاشتن و مشق ننوشتن و جریمه شدن  و ... همه خاطرات خوش دوران تحصیل هستند. یادش به خیر.

آن قدیمها که دانش آموز بودیم ، دانش آموزان بسته  به ذوق و سلیقه خود شعر می ساختند و می خواندند.  این شعر در مجله هفتگی جوانان چاپ شده بود و ورد زبان شاگردان مدرسه بود. نام شاعریادم نمانده.   

بار دگر مدرسه ها باز شد

مسئله با هندسه آغاز شد

وای که این مدرسه غول من است

آفت سرمایه و پول من است

وای زبر کردن جغرافیا

هم ز اروپا و هم از آسیا  

خسته ز تانژانت و کتانژانت شدم

مانده ی سینوس و کسینوس شدم

مانده و درمانده ی شیمی شدم

چون نخود دیگ حلیمی شدم

حفظ کنم فرمول سولفات دو سود

من که دواخانه ندارم چه سود  

من چه کنم شیوه ی من یللی است

تنبلم و حرفه ی من تنبلی است

*