داشتم اخبار را از تلویزیون پی گیری می کردم. سر خط خبرها
اسرائیل حمله کرد. مردم در پی یافتن جایی امن، از منطقه می گریزند.
روسیه حمله کرد. قسمتی از اکرائین ویران شد.
دادگاه امریکا، یکی را با گاز نیتروژن اعدام کرد.
چهار نفر انسان اعدام شدند.
کشته شدند... آواره شدند... مجروح شدند... در دریای ژرف غرق شدند...و
گویندۀ اخبار همین طور یکسره، مرگ شماری می کرد، که تلویزیون طاقت نیاورد. همچون بمبی نور افشانی کرد، روشن و خاموش شد. سپس بوی سوختگی به مشام رسید. فوری از جای بلند شده و جریان برق را قطع کردم. آری طفلک تابِ تحمّلِ این همه ستم را نداشت و برای همیشه ساکت شد. هم خود و هم مرا راحت کردن از شنیدن اخبارِ مرگ.
به که باید گفتن؟
آب را خون نکنید
مردم رو دلخون نکنید
*
روسیه حمله کرد. قسمتی از اکرائین ویران شد.
دادگاه امریکا، یکی را با گاز نیتروژن اعدام کرد.
چهار نفر انسان اعدام شدند.
کشته شدند... آواره شدند... مجروح شدند... در دریای ژرف غرق شدند...و
گویندۀ اخبار همین طور یکسره، مرگ شماری می کرد، که تلویزیون طاقت نیاورد. همچون بمبی نور افشانی کرد، روشن و خاموش شد. سپس بوی سوختگی به مشام رسید. فوری از جای بلند شده و جریان برق را قطع کردم. آری طفلک تابِ تحمّلِ این همه ستم را نداشت و برای همیشه ساکت شد. هم خود و هم مرا راحت کردن از شنیدن اخبارِ مرگ.
به که باید گفتن؟
آب را خون نکنید
مردم رو دلخون نکنید
*
No comments:
Post a Comment