آه اگرآزادی نغمه ای بخواند

عاشورا بود

آن روز ویدیوی جوانی را دیدم که در یکی از خیابان های آلمان ایستاده و در مورد امام حسین می خواند. برای دلش، برای باورش. در این ویدیوعکس العمل مردم را زیر نظر گرفتم. یکی یرسید که به کدام زبان می خوانی. دیگری اظهار علاقه کرد. دختربچه ای کوچولو همراه والدینش گوش به صدای جوان داده بود و به هنگام رفتن دست تکان داد و گویا از جوان خداحافظی کرد. در این میان زنی ایرانی گفت:« تا کتک نخورده ای بساطت را جمع کن و برو. آخه حسین چه… که براش می خوانی؟» و من فهمیدم که:
قره نظرم، بئله گزه رم / ما همینیم دیگه
هر کجای دنیا باشیم، با هر دین و باور و عقیده ای که هستیم. باید نظرمان را تحمیل کنیم و بگوئیم که فقط راه من درست است. پسری در یک کشور آزاد آزادنه برای دل خودش از امام حسین می خواند و زنی که ادعای آزادی و روشنفکری می کند، سعی در صلب آزادی هموطن خود را دارد.